کاربرد نانوذرات اکسید آهن در میکروب شناسی و اثرات آنها بر میکروارگانیسم ها

گسترش استفاده از نانوساختارها در علوم مختلف تجاری سازی آنها را به دنبال داشته است. به طوری که در محصولات تجاری متنوعی از خواص ضدمیکروبی نانوذرات نقره استفاده شده است. در سال های اخیر استفاده از نانوذرات اکسید آهن در تثبیت سلول های میکروبی، از دیگر زمینه های مورد توجه بوده است. از این نانوذرات می توان به منظور دارورسانی هدفمند و موثرتر به محل عفونت استفاده نمود. در این راستا اطلاع از تاثیر نانوذرات اکسید آهن بر فیزیولوژی میکروارگانیسم ها از اهمیت بالایی برخوردار است. نانوذرات اکسید آهن در غلظت های اندک می توانند به عنوان منبع تامین یون آهن مورد نیاز میکروارگانیسم ها عمل کرده و در نتیجه حذف گردد. اما غلظت های بالای این نانوذرات در سلول های میکروبی می تواند با ایجاد تنش وآسیب سلولی موجب کاهش رشد سلولی گردد. از سوی دیگر نانوذرات اکسید آهن قادرند از طریق نیروهای الکترواستاتیک و یا هیدروفوبیک به دیواره سلول های میکروبی اتصال یافته و به عوامل چسبنده سطحی متصل گردند. اشغال فاکتورهای چسبنده سطحی در اتصال میکروارگانیسم ها به سلول های میزبان ایجاد تداخل کرده و در نهایت منجر به کاهش بیماری زایی آنها می شود. اتصال نانوذرات اکسید آهن به دیواره سلولی باکتری ها در عملکرد غشا سلولی نیز اختلال ایجاد کرده و نفوذ پذیری آنرا افزایش می دهد. این امر موجب افزایش انتقال مواد و بهبود بازده فرآیند های صنعتی می گردد.